Wędzisko – Wędka

Podstawowe typy wędzisk:
A,B -teleskopowe
C – lekkie spinningowe
D, E — muchowe
F, G – cięższe wędziska do połowu większych ryb

Ogólna zasada jest następująca: przy połowach małych ryb i przy łowię na lżejsze przynęty bardziej przydatne są wędziska trochę twardsze, natomiast wędziska, które będą bardziej obciążone przy rzucie i holowaniu powinny być miękkie. Przy spinningowaniu stosuje się np. wędziska twardsze, a do połowów spławikowych — bardziej miękkie. Miękkich wędzisk wymaga też odrębna technika muszkarska (ze względu na płynność rzutów oraz konieczność delikatnego holowania zdobyczy). Producenci na ogół wychodzą naprzeciw użytkownikom i przeważająca większość wędzisk ma akcję półtwardą lub półmiękką, dzięki czemu można je uważać za uniwersalne. W praktyce można kompensować ewentualne braki tego czy innego wędziska. W wypadku twardszych kijów ich słabszą pracę równoważymy przez wybór nieco bardziej wytrzymałej żyłki, używając wędzisk miękkich możemy spokojnie polegać na ich elastyczności i stosować do połowu cieńszą żyłkę, co doda wędkowaniu sportowego uroku.

Sposoby łączenia wędzisk: A – złącze bagnetowe, B — złącze skuwkowe.

Dla wędzisk muchowych ważna jest charakterystyka „szybkości”, która wyraża to, jak szybko przenosi się ruch ręki na sznur i muszkę. Wędziska krótkie i twarde mają zasadniczo szybszą akcję niż miękkie i długie.

Pomimo przekonujących danych technicznych podawanych przez producentów bez praktycznego sprawdzenia kupno wędziska oznaczałoby pewne ryzyko, dlatego należy osobiście się przekonać jak „pracuje” ono w ręce. Orientacyjnie możemy sprawdzić jego cechy przez dopuszczalne obciążenie wierzchołka. Jeśli krzywa ugięcia ma prawidłowy charakter (od wierzchołka aż po rękojeść), wędzisko jest dobre. Dobre wędzisko trzymane w poziomie (jest to ważne szczególnie przy długich kijach) musi — oczywiście bez obciążenia – w tej płaszczyźnie się utrzymać. Jeśli szczytów-ka opada, oznacza to, że nie jest najlepsze. Szczególną uwagę należy zwrócić na charakterystykę drgań wierzchołka wędziska: pierwszeństwo dajemy takiemu kijowi, którego wierzchołek po pozorowanym przez nas rzucie (czy zacięciu) po chwili przestaje drgać (drgania zostają stłumione).