Ełckie rybactwo 150 lat temu
– tak pisał Dr. Fr. Skowronnek 130 lat temu o gospodarce rybackiej na Mazurach:
” Ten, kto zna te okoliczności z codziennej i wieloletniej obserwacji, dziwi się czytając opinie co poniektórych gazet co do niemożliwości wyczerpania zasobów ryb dużych jezior wskutek rybołówstwa, odnośnie braku winy rybaków w zmniejszeniu ilości ryb i o zrzucaniu całej winy na budowle wodne, meliorację, zanieczyszczenia wód przez przemysł itd. Gdzie też zaszły tak wielkie zmiany nad naszymi dużymi jeziorami mazurskimi? Gdzież te fabryki na Mazurach, zanieczyszczające zbiorniki wodne ściekami ? Bogactwo ryb naszych jezior maleje wyłącznie przez najbezwzględniejsze rybołówstwo rabunkowe, które co roku powoduje zmniejszenie wpływów z dzierżaw i doprowadzi do tego, że coraz większa ilość jezior nie będzie się już w ogóle nadawała do dzierżawy.”
Dr.Fr. Skowronnek pisał wieki temu, że przyczyną bezrybia jezior mazurskich jest rabunkowa gospodarka rybacka. Nie wiedział jednak wtedy jeszcze, co tak naprawdę znaczy rabunkowa gospodarka. Jak widać już w tamtym czasie chęć zysku była silniejsza od racjonalnego myślenia.
Lata naszej ,, racjonalnej gospodarki rybackiej ” doprowadziły do tego, że obecnie nie odławia się nawet jednego procenta ryb, które odławiano w tamtych czasach.
Ani z Jeziora Ełckiego, ani innych jezior o podobnej wielkości.
Tekst Skowronnka przytaczamy w całości. Przybliży on czytelnikom ciekawą rzeczywistość mazurską sprzed lat.
Prusy Wschodnie 1883 r
Dr.Fr. Skowronnek
Jezioro Ełckie, położone na Wyżynie Uralsko-Bałtyckiej na wysokości 20 m n.p.m., ma wielkość 400 ha i składa się z dwóch wąskich i długich odnóg, połączonych ze sobą niemal pod kątem prostym, z których jedna rozciąga się z północnego zachodu ku południowemu wschodowi, a druga z zachodniego południowego zachodu ku północnemu wschodowi.
Na wschodnim brzegu jeziora leży liczące około 6 tysięcy mieszkańców powiatowe miasto Łyck, w którym łączą się dwie linie kolejowe, na krańcu północnym znajduję się samotna posiadłość, tak zwany „mały młyn”, na południowo-wschodnim krańcu leży kolonia Szyba (Sybba), po stronie południowo-zachodniej jeziora na brzegu północnym leży wieś Chruściel (Chroszellen), a po przeciwnej stronie na brzegu południowym znajduje się wieś Barany (Barannen).
Brzegi jeziora tworzą w większości strome zbocza, osiągające wysokość do 30m, zbudowane w większości z piasku i żwiru, a na obu najdalej wysuniętych krańcach jeziora z gliny. Jedynie w kilku miejscach do jeziora przylegają płaskie, po części bagniste łąki.
Brzeg jeziora jest prawie w całości jakby wybrukowany kamieniami wielkości pięści, których nie ma jedynie w miejscach bagnistych. Duże kamienie znajdujemy na rozległym obszarze na wschodnim brzegu jeziora oraz na południowej stronie wyspy znajdującej się naprzeciwko miasta Łyck, na której mieszczą się zabudowania gospodarcze domeny* Łyck i więzienie.
