Każde obciążenie oznacza obniżenie czułości i prostoty zestawu wędkowego. Dlatego też obciążenie stosujemy tylko w najbardziej koniecznych wypadkach. Do nich należy zaliczyć na przykład:
– potrzebę obciążenia stosunkowo lekkiej przynęty przy zarzucaniu na większe odległości;
– konieczność utrzymania przynęty na wybranym łowisku przez pewien czas.
Ze względów praktycznych obciążeń używa się głównie przy połowach gruntowych; w wodach stojących – dla lepszego zarzucania, w płynących – dla utrzymania przynęty na łowisku. Na ogół jednak obciążamy wędkę również przy połowach spławikowych, a nawet przy spinningowaniu (tu stosuje się np. ciężarek ekscentryczny).
Przez pojęcie „obciążenie” (wyjątek stanowią szczególne przypadki użycia np. plasteliny, kawałków lodu, kawałków cukru, tzw. telewizorka) należy rozumieć ciężarki ołowiane o różnej wielkości i kształcie. Ilość ich typów jest ze względu na różnorodność metod wyjątkowo duża. Oczywiste jest, że do zmontowania zestawu przeznaczonego do połowu niewielkich egzemplarzy białej ryby użyjemy drobnych ciężarków, natomiast do połowu ryb prądolubnych dołączamy do zestawu ciężarki odpowiednio większe. Małe ciężarki w większości mają formę śrucin lub wałeczków (styli) z nacięciem, które umożliwia ich zaciśnięcie na żyłce. Najodpowiedniejsze są typy pośrednie o smukłych kształtach, zaopatrzone na osi w otwór dla przeprowadzenia żyłki. Większe typy są w zasadzie przeznaczone do połowów gruntowych. W zależności od warunków łowiska (charakter dna, charakter prądu) mają bardzo zróżnicowaną formę (okrągłe, owalne, torpedowate, płaskie, romboidalne itd.) i są raczej montowane na żyłce poprzez centrycznie umieszczony otwór. Z pozostałych typów obciążeń używa się czasami ołowianego drutu różnej grubości, czasem taśmy ołowianej, dzięki którym łatwo jest osiągnąć pożądaną masę i formę obciążenia. Wady typowych ciężarków posiadających centryczny otwór, przez który przewleka się żyłkę są eliminowane w typach o konstrukcji umożliwiającej montaż z zewnątrz – pozwala to w razie potrzeby zmieniać ciężarki przelotowe na stałe i na odwrót.
Zasady racjonalnego i celowego minimalizowania obciążenia można przestrzegać zarówno stosując pewne specjalne sposoby obciążania (różnorodne formy dzielonego obciążenia), jak i przez wybór optymalnych typów ciężarków. Podczas połowów w wodach stojących z twardszym dnem wystarczają zwykłe okrągłe, „kroplowate” ciężarki, ich masę należy dopasować do odległości zarzucania. Jeśli łowimy w wodach o miękkim dnie należy wybrać taki typ, który zbytnio nie grzęźnie (poszczególne rodzaje prezentowane są w innym miejscu). Okrągłe ciężarki nie wystarczą do utrzymania przynęty na kamienistym dnie podczas łowienia gruntów-ką. Potrzebne tu są ciężarki płaskie, najlepiej specjalnego typu – zaopatrzone w małe zaczepy (kotwiczki). Masę obciążenia limituje w tym wypadku siła potrzebna do utrzymania przynęty na dnie. Przy połowach na przepływankę w bystrzejszych wodach stosowniejsze będą typy owalne.
Z obciążeń specjalnych stosuje się powszechnie ciężarki ekscentryczne do połowu na lżejsze błystki (dzięki nim osiąga się wydłużenie rzutów oraz możliwość prowadzenia przynęty na większych głębokościach). Przygotowując zestaw do połowu na martwą rybkę przynętę możemy obciążyć ołowianą główką lub czapeczką (mocowaną „zamiast” głowy rybki) – osiągniemy przez to bardziej naturalny ruch przynęty także w silnym prądzie. Do obciążeń należy również zaliczyć gruntomierze (sondy) przeznaczone do mierzenia głębokości łowiska.
