Połów gruntówką

Jest to jedna z zasadniczych metod połowu polegająca na tym, że stosownie obciążona przynęta zostaje zarzucona na wybrane miejsce, na którym spoczywa przez określony czas. Jest to więc metoda pasywna, opierająca się na założeniu, że ryby w swoich wędrówkach w poszukiwaniu pokarmu natrafią na przynętę. By wykluczyć przypadek i w ogóle by zaktywizować tę metodę należy, oczywiście, trafnie wytypować łowisko – miejsce, w którym ryby zwykły szukać pokarmu – i tam je zanęcać. Ryba zanim weźmie przynętę korzysta z możliwości dokładnego zbadania jej wiarygodności, tak więc w grę wchodzą tutaj tylko przynęty naturalne – w zależności od łowionego gatunku – pochodzenia zwierzęcego bądź roślinnego. Połów gruntówką może być praktykowany zarówno w wodach stojących, jak i płynących, w małych i dużych odległościach od stanowiska wędkarza. Wykorzystywanie tej metody na leży jednak zweryfikować, tak ze względu na jej pasywność, jaki na stosowane niekiedy zbyt solidne zestawy wędkowe o wyraźnie obniżonej czułości, a zatem i skuteczności. Metodę tę można więc zalecać tylko w uzasadnionych przypadkach, kiedy nie ma warunków do zastosowania innych metod. Chodzi szczególnie o następujące przypadki:

a) kiedy ryby są podejrzliwe wobec poruszającej się przynęty i bardziej naturalna wydaje im się przynęta nieruchoma;

b) kiedy łowimy na dobrze podkarmionym lub też z jakichś względów rokującym szczególne nadzieje stanowisku i chcemy, by przynęta jak najdłużej się na nim utrzymała;

c) przy połowie na łowisku o bardzo zróżnicowanym ukształtowaniu, na którym przemiennie występują doły i płycizny i gdzie warunkiem powodzenia jest to, by przynęta spoczywała na dnie.