Sztuczne przynęty spinningowe

Podstawowe przynęty spinningowe (A), twistery (B)

Do tej bogatej i różnorodnej grupy zaliczamy przynęty, które mają naśladować ruch typowej zdobyczy ryb drapieżnych. Obok imitacji ryb – podstawowego składnika pokarmu drapieżników – chodzi również o imitacje innych zwierząt od czasu do czasu jadanych przez ryby drapieżne: zwierząt wodno-lądowych (np. żaby), małych ssaków lądowych (np. myszy). Przy połowach przynętą spinningową drapieżnik rejestruje jej obecność w swoim otoczeniu nie tylko wzrokiem (uwagę przyciąga kształt i barwa), lecz także linią boczną (falowanie wody, specjalne efekty dźwiękowe emitowane przez niektóre typy przynęt). Często dyskutowaną problematykę podobieństwa do wzorców naturalnych i skuteczności sztucznych przynęt pozostawiamy na inną okazję (wrócimy do tego przy opisie metod połowu).

Sztuczne przynęty spinningowe tworzą najbogatszą grupę wśród akcesoriów wędkarskich. Nie istnieje jednak żadne obiektywne kryterium klasyfikowania ich. Najbardziej logiczny wydaje się, uwzględniający sposób ich działania, podział na następujące grupy:

– standardowe błystki typu wahadłowego, które podczas połowu wykonują ruchy zygzakowate kołysząc się przy tym na boki; ich kształty mogą być różne;

– błystki obrotowe zbudowane na zasadzie rotacyjnej łopatki umieszczonej na osi zakończonej kotwiczką; do tej grupy można w zasadzie zaliczyć także dewony;

– woblery (drewnianie, a także z tworzyw sztucznych, pływające i tonące, jednoczłonowe i wieloczłonowe);

– specjalne błystki głębinowe oraz błystki do pionowego prowadzenia – pilkery, zockery, mormyszki. Ze względu na funkcję wypada tu zaliczyć także niektóre typy streamerów (Bucktails), przynęt typu jig i twistery (o tych przynętach powiemy kilka słów w rozdziale o szczupaku).