Pstrąg tęczowy — Salmo gairdneri (Richardson)
Ciało silniej bocznie ścieśnione i bardziej wygrzbiecone niż u troci. Istotną cechą odróżniającą pstrąga tęczowego od innych naszych przedstawicieli ryb z rodzaju Salmo jest występowanie na bokach ciała szerokiej smugi o barwie czerwono-różowej. Intensywność jej zabarwienia wzrasta w okresie poprzedzającym tarło. Całe ciało oraz płetwy nieparzyste są pokryte drobnymi, brunatnymi plamkami o nieregularnym kształcie.
Pstrąg tęczowy nie jest polską rybą autochtoniczną. Do Europy został sprowadzony z zachodniej części Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej w 1882 roku. Intensywne zarybianie rzek tym gatunkiem nie przyniosło spodziewanych efektów ze względu na jego silny instynkt wędrówki. Tylko część populacji nie wykazuje tych skłonności i pozostaje w pobliżu miejsc zarybiania. W zjawisku tym kryją się duże możliwości wyselekcjonowania niewędrownej, osiadłej rasy pstrąga tęczowego.
W odróżnieniu od „potokowca” ryba ta znosi dość dobrze wyższe temperatury wody (20°C) oraz ma nieco niższe wymagania tlenowe. Obecnie pstrąga tęczowego hoduje się głównie w ośrodkach zarybieniowo-produkcyjnych jako rybę towarową. W rzekach najczęściej znajdują się tylko nieliczne egzemplarze, które przedostały się tam ze stawów hodowlanych lub jako przypadkowa domieszka w materiale zarybieniowym pstrąga potokowego. W województwie olsztyńskim pstrąga tęczowego najczęściej można spotkać w górnej partii rzeki Drwęcy (poniżej ośrodka zarybieniowego w Czarcim Jarze) oraz pojedynczo w rzece Wadąg.
Pstrąg tęczowy odznacza się szybkim tempem wzrostu Już w drugim roku życia osiąga ciężar do 350 g (w warunkach sztucznych). W warunkach naturalnych najczęściej spotyka się osobniki do 1 kg, choć wyjątkowo mogą one osiągnąć ciężar kilku kilogramów. Młode pstrągi tęczowe żywią się denną fauną bezkręgową i pokarmem powietrznym, szybko jednak przechodzą na drapieżnictwo i wówczas pożerają tylko małe ryby, nie wyłączając swych mniejszych braci. Tarło odbywa się w okresie wiosennym — od końca lutego do maja. Wymiar ochronny — 25 cm; czas ochronny: 15 marca — 31 maja. Dozwolone metody połowu — błystki i muchy sztuczne. Połów na przynęty naturalne jest zabroniony. Najlepszy okres połowu: czerwiec — wrzesień.
