Sposoby montowania ciężarków ołowianych:
Celny każdy rzut
W większości przypadków stosuje się ciężarki ołowiane w kształcie gruszki z drucianym uszkiem. Dobre są także ciężarki stożkowe lub w kształcie dysku. Można je montować do zestawu na wiele różnych sposobów. Do zastopowania ciężarka przelotowego używa się ołowianego stopera. Obecnie dostępne są także stopery teflonowe. Nie uszkadzają one żyłki i dobrze trzymają się na niej. Ponieważ w metodzie winkelpicker istotne jest, żeby rzucać zawsze na tę samą odległość – co nie jest wcale takie proste – pomocny tu jest wspomniany już klips zaciskowy. Nie pozwala on na spadanie żyłki ze szpuli ponad zaznaczoną przez niego odległość. Ważny jest także właściwy kierunek rzutu, gdyż nawet małe odchylenie od pożądanego kierunku rzutu daje przy łowieniu na dużych odległościach wielometrowe różnice. Jeżeli chce się trafić zawsze w to samo miejsce, należy chwytać wędzisko do rzutu obydwoma rękoma, a po jego wykonaniu ustawić wędzisko w położeniu wyjściowym. Jako punkt orientacyjny wybiera się np. drzewo lub krzak na drugim planie. O precyzji wykonanego rzutu będzie świadczył sposób, w jaki żyłka schodzi ze szpuli. Zwróćcie uwagę też na to, żeby szpula była zawsze dokładnie wypełniona żyłką. Zmniejsza to w dużym stopniu tarcie żyłki o krawędź szpuli.
Pomimo że łowienie metodą winkelpicker wydaje się na pierwszy rzut oka niezbyt skomplikowane, osiągnięcie sukcesów możliwe jest dopiero po opanowaniu wszystkich związanych z nią reguł. Jak już wspomniano, łowi się nią zawsze dokładnie w tym samym, wcześniej zanęconym miejscu.
Sposób położenia wędki zmienia się w zależności od odległości, na jakiej łowimy. Przy wędkowaniu stosunkowo blisko brzegu, kąt między szczytówką a żyłką powinien wynosić 90°. Wraz ze wzrostem odległości kąt ten coraz bardziej zwiększa się.
Czuła szczytówka może wskazywać brania w dwojaki sposób. Najdokładniej oznajmia ona branie, gdy ryba zaczyna oddalać się od wędkarza. Szczytówka wygina się wtedy coraz bardziej w kierunku wody. Jeżeli poruszy się ona tylko nieznacznie, oznacza to branie, na które należy zareagować błyskawicznym zacięciem. Zupełne wyprostowanie się szczytówki oznacza, że ryba po wzięciu przynęty przemieszcza się w stronę wędkarza. W takim przypadku także należy szybko zaciąć, ale niezbyt mocno. Zupełnie wystarczające jest chwycenie wędki w rękę i naprężenie żyłki. Ryba zatnie się dzięki obciążeniu zastosowanego ołowiu lub koszyczka zanętowego. Zwróćcie uwagę na to, by hamulec kołowrotka był zawsze dobrze wyregulowany. Lekkie ustawienie hamulca może spowodować, że ryba zatnie się niezbyt dobrze, silne dokręcenie zaś prowadzi najczęściej do zerwania się żyłki.
Na koniec jeszcze jedna ważna uwaga. Na lepszy wynik połowu w metodzie winkelpicker można wpłynąć poprzez zastosowanie, w zależności od sytuacji, przyponów różnej długości lub przesuwanie ołowianego stopera na żyłce. Eksperymentowanie z długością przyponu jest charakterystyczne dla tej metody łowienia. To samo dotyczy „właściwego” ustawienia stopera na żyłce. Jaka powinna być optymalna długość przyponu odkryjecie sami podczas łowienia ryb. Zbyt duża liczba pustych brań przeważnie oznacza, że przypon jest za krótki i zbyt szybko dochodzi do zacięcia. Głęboko połknięta przynęta świadczy, że brania zauważaliśmy zbyt późno, czyli przypon jest za długi.
