• Duże znaczenie mają także chruściki (Trichoptera), znamy 7000 gatunków, w Europie 900. Stanowią do 50 % objętości pokarmu pstrąga (bywają pożerane wraz z domkiem), mniejsze znaczenie mają dla lipienia. Ich postać imago jest podobna do motyla i ma 2 pary równej wielkości skrzydełek pokrytych łuseczkami. W ciągu dnia chruściki kryją się wśród roślinności, aktywne są tylko o zmroku, szczególnie przy ciepłej pogodzie – właście wtedy połów na ich imitacje może być najskuteczniejszy. Wiązane są w wielu barwach: czerwonej, pomarańczowej, żółtej, brązowej, zielonej i ciemnoszarej. Jeżeli chodzi o cykl życiowy to podobne są do jętek (równie wrażliwe na temperaturę). Rozwój larwalny dzieli się na pięć stadiów i trwa 9-10 miesięcy. Dla ochrony budują sobie z różnego materiału cylindryczne pochewki – domki, które noszą na sobie, a w wypadku niebezpieczeństwa chowają się w nich. Larwę w domku wędkarze określają jako „Sprock”. W trakcie rozwoju larwy stopniowo powiększają domek (część przednią budują coraz większą, tylną – niską – odgryzają). Niektóre gatunki nie budują domku, lecz kryją się w odpowiednich zakamarkach. Ze względu na sposób zdobywania pokarmu zaliczamy je do drapieżników. Z wędkarskiego punktu widzenia szczególne znaczenie mają żyjące wolno larwy gatunków Rhyacophila i Hydropsyche, a ich imitacje: Sedge Larvae (w Anglii) albo Caddis Larvae (w Ameryce) są skutecznymi nimfami.
W ostatnim stadium rozwojowym larwa przeobraża się w poczwarkę (Pupae), która przytwierdzona do podłoża odbywa ostateczną przemianę i przeobraża się w imago. Stadium przepoczwarzania trwa najwyżej miesiąc, po czym poczwarka przegryza okrywę, wypływa na powierzchnię i tam na kamieniu, gałęzi itd. schnie, a wkrótce przekształca się w dojrzałego owada. Niektóre gatunki mogą się lęgnąć także od razu na powierzchni wody. Masowy wylęg następuje głównie w nocy.
Nimfy imitujące wolno żyjące larwy (Sedge Larvae) są skuteczne szczególnie wiosną, kiedy ryby z braku innego pożywienia są zdane przede wszystkim na nie. Używając ich trzeba uwzględniać ich mało intensywny ruch, a więc łowić nimi tylko na dnie, powoli spławiając. Imitacja powinna być dość wierna, należy przy tym dawać pierwszeństwo gatunkom, które przeważają w danej wodzie albo przynajmniej w niej występują.
Poczwarki chruścików (Sedge Pupae – Caddis) dla czyhających ryb przedstawiają zdobycz najbardziej dostępną w czasie, kiedy opuszczają domki i płyną ku powierzchni, aby się przeobrazić. Prowadzenie imitującej je muchy powinno przypominać naturalny ruch poczwarki od dna do powierzchni. Gatunki, które lęgną się na powierzchni są imitowane skutecznie także przez pływające typy sztucznych much.
Zasada imitowania imaga jest taka sama jak w wypadku jętek; ważne są ogólne kontury, wymiary i barwa. Muchy te mogą być skuteczne podczas całego sezonu. Można nimi naśladować sytuację, gdy owad leży bez ruchu na powierzchni albo też, gdy na niej podskakuje. Składanie jajek można naśladować mokrą muchą.
Mucha podstawowa (Sedge – Caddis) powinna przypominać odpoczywającego owada ze skrzydełkami złożonymi daszkowato do tyłu. Muchy Sedge – Caddis Stillborns są podobne do owada padłego podczas którejś z faz przeobrażania. Delta-Wing Sedges imitują swoimi trójkątnymi rozłożonymi skrzydłami postać owada wyczerpanego po wylęgnięciu. Czteroskrzydełkowy chruścik (Quad-Wing Sedges) imituje owada dojrzałego, żywego lub martwego.
Powszechne są także typy bez jeżynki (No-Hackle Sedges, podobnie jak u jętek) lub klasyczne muchy „owłosione” (Skater, Variant).
W warunkach słowackich praktycy zalecają stosowanie typów w kolorach żółtobrązowych i zielonych. Doradzać można Olive Sedge, Brown Sedge, Green Sedge Nymph (szczególnie w wodach z wodorostami).
Piękne – gratuluje 😉