Cierniczek – Pungitius pungitius L.
Ciało wydłużone, wrzecionowate, zwykle zupełnie nagie. Czasem trzon ogonowy pokryty tarczkami kostnymi. Trzon ogonowy długi i cienki, z kilem lub bez kilu. Na grzbiecie, przed miękką płetwą grzbietową, znajduje się 7—12 kolców, ustawionych zygzakowato. Płetwy brzuszne, w postaci kolca, leżą w pobliżu nasady płetw piersiowych. Głowa duża, otwór ustny półgórny, oczy wielkie. Cierniczek jest jedną z naszych najmniejszych rybek. W wieku dojrzałym osiąga długość 5—7 cm, wyjątkowo rośnie do 9 cm.
Grzbiet i boki szare, nakrapiane ciemnymi, drobnymi plamkami. W okresie tarła samce stają się prawie czarne, kolce płetw brzusznych mają niebieskie.
Żyje zarówno w wodach stojących, jak i płynących, często towarzysząc ciernikowi. Przebywa zawsze w strefie przybrzeżnej. Biologia cierniczka jest bardzo podobna do biologii ciernika.
Rozradza się w maju i czerwcu. Opiekuje się ikrą i potomstwem. W wodach olsztyńskich znacznie rzadszy od ciernika. Ochronie nie podlega. Nie ma żadnego znaczenia i wartości.
