Płoć – Rutilus rutilus L.
Ciało w miarę wydłużone, bocznie ścieśnione. W czasie dorastania staje się wysokie. Głowa niewielka, otwór gębowy mały, końcowy. Tęczówka oka z czerwoną plamką. Płetwa ogonowa silnie wcięta —-widełkowata. Tylna krawędź płetwy grzbietowej i odbytowej lekko wklęsła. Łuski duże, mocno osadzone w skórze, zachodzące na siebie dachówkowato. Boki ciała srebrzyste, brzuch żółtawobiały. Płetwy grzbietowa i ogonowa — szare z lekkim czerwonawym odcieniem; pozostałe o różnej intensywności czerwieni.
Płoć jest najpospolitszą rybą naszych wód. Żyje zarówno w wodach stojących, zalewach, jeziorach, stawach, gliniankach, łachach, jak też w rzekach i potokach, aż do granic krainy pstrąga. Brak płoci jedynie w źródlanych, górskich partiach potoków oraz w przyduchowych jeziorkach typu karasiowego.
Gatunek ten jest wielce plastyczny, co wyraża się głównie zmiennością kształtu i wielkości. Odmienne warunki środowisk, głównie zaś stosunki pokarmowe powodują, że w niektórych zbiornikach płoć rośnie szybko i odznacza się dobrą kondycją, w innych jest skarlała i wysmukła. Te rzucające się w oczy rozbieżności morfologiczne powodowały, że niektórzy autorzy wyróżniali szereg podgatunków płoci.
Płoć żyje w przybrzeżnej strefie jeziora, często schodzi na nieco głębsze partie stoku ławicy. Zwykle trzyma się w stadach jednorodnych pod względem wielkości. Jest rybą ruchliwą i nieraz wykonuje odległe wędrówki zarówno żerowiskowe jak i tarłowe.
Jest rybą długowieczną, żyje kilkanaście lat; osiąga wielkość około 30 cm i ciężar ponad 0,5 kg. W dobrych warunkach środowiskowych spotyka się egzemplarze o długości ponad 40 cm i ciężarze powyżej kilograma.
Pokarmem płoci w pierwszych latach życia jest plankton zwierzęcy i roślinny. Dorosłe osobniki odżywiają się głównie mięczakami (racicznica), fauną naroślinną i denną oraz roślinami (glony, cząstki roślin). Pewną rolę, szczególnie w wodach płynących, odgrywa również pokarm powietrzny.
Tarło odbywa się wiosną, w kwietniu i maju, gdy temperatura wody osiągnie 10—12°C. W okresie rozrodu na ciele samców pojawia się wysypka perłowa. Wymiar ochronny 15 cm. Okresu ochronnego nie ma.
W wodach województwa olsztyńskiego płoć jest „chlebem powszednim” zarówno rybaka zawodowego, jak i wędkarza i wraz z leszczem stanowi podstawową masę wyławianego białka rybiego.
Do połowu stosuje się lekki sprzęt, haczyk nr 8—9, przynęty zwierzęce i roślinne. Można łowić z powodzeniem na małą sztuczną muszkę. Najlepszy czas połowu maj — czerwiec. W zimie żeruje najlepiej w czasie odwilży.
