Przedstawiciele sześciu gatunków rekinów („klasy ponad 100 kg”) budzą postrach przy atlantyckich wybrzeżach Europy – od Madery po Przylądek Północny. Łowiska tych ryb są osiągalne już po paru godzinach lotu samolotem. Wszystkie te gatunki rekinów, nawet dorastające do 2 ton rekiny polarne, dają się łowić na wędkę.
Na początek przedstawiam bohaterów tego tekstu – 6 gatunków dużych rekinów: niebieskiego, polarnego, lisa morskiego, młota, żarłacza śledziowego oraz mako, czyli żarłacza makrelowego.
Są to, bez wątpienia, władcy Atlantyku i stoją na samym końcu łańcucha pokarmowego w świecie ryb. Wszystko, co się tylko porusza w wodzie, powinno czuć respekt przed tymi drapieżnikami.
Rekin niebieski (Prionace glauca) – Barwa ciała aż od strony brzusznej stalowoniebieska; po śmierci cały szarzeje. Charakterystyczne, długie i wąskie płetwy piersiowe, szczupła sylwetka, dł. do 3,8 m. Rekordy: IGF A: 198,22 kg, EFSA-Europa: 156 kg, EFSA-RFN: 120.4 kg. Ważniejsze łowiska: zach. i płd. wybrzeże Portugalii; płd.-zach. wybrzeże Anglii i Irlandii.
O rekinie młocie, niebieskim oraz rekinie mako wiadomo, że sprowokowane potrafią zaatakować także i człowieka. Sprowokowanie, w przypadku rekina, sprowadza się do podrażnienia jego zmysłów, uaktywniających agresywność. Rekiny zauważają już z dużych odległości wszystkie nienaturalnie poruszające się w wodzie organizmy. W taki sposób działa przyciągająco na rekiny zahaczona lub trafiona strzałą z kuszy ryba, poruszająca się w nienaturalny sposób. Oprócz bodźców wzrokowych pobudzająco działają też drgania przenoszone przez wodę oraz zapach wszystkiego, co może być „jadalne”. Zdarza się. że duże rekiny towarzyszą łodziom na morzu. Są one zwabione wrzucanymi do wody odpadkami kuchennymi lub drganiami wytwarzanymi przez śrubę napędową. W żołądkach takich rekinów znajdowano już przeróżne rzeczy: jutowe worki, blaszane puszki, kości oraz resztki warzyw. Wszystko to było połknięte w olbrzymim pośpiechu. Rekinom, a raczej ich żołądkom, tego typu „smakołyki” absolutnie nie szkodzą. Dzięki bardzo silnym kwasom żołądkowym wszystko zostaje dokładnie strawione. W normalnych przypadkach rekiny przecież trawią szkielety morświnów, fok i małych delfinów oraz łuski i ości w całości połkniętych ryb. Duże zdobycze zostają rozszarpywane bardzo energicznymi ruchami trząsającymi. Jedno spojrzenie w głąb pyska rekina upewnia dokładnie o tym, ze ryba ta jest w stanie poradzić sobie z każdą zdobyczą.
Rekin – lis morski (Alopias vulpinus) – Ubarwienie ciała szaroniebieskie, podbrzusze białe. Charakterystyczna długa płetwa ogonowa, dł.: samiec do 3,5 m, samica do 4 m. Rekordy: IGFA: 363,8 kg, EFSA-Europa: 300 kg, EFSA-RFN: 140 kg. Ważniejsze łowiska: Francja, płd. Bretania, Golf Lyon. W pozostałych wodach jest rzadkim gościem w lecie; samotnik.
Rekiny: mako, lis morski, żarłacz śledziowy oraz młot cieszą się w okolicach naszych wybrzeży przydomkiem „dzikiej czwórki”. Przejawiają one tak duży temperament w zdobywaniu pokarmu, ze budzą respekt wśród wędkarzy. Ze względu na swoją waleczność są poszukiwanymi przeciwnikami.
Odnosi się to głównie do żarłacza makrelowego. W jego doprowadzonym do pasji ciele temperatura krwi podnosi się i jest wyższa od temperatury wody. Dodaje mu to dodatkowych sił, gdy jest holowany. Do zdwojonej wściekłości doprowadza go już sam fakt, że nie może połknąć przynęty z hakiem, gdyż nie pozwala mu na to akcja wędziska i pracujący kołowrotek. Próbuje wszelkich sposobów ucieczki, gwałtownych zwrotów i błyskawicznych zejść w głębinę. Nie mogąc sobie inaczej poradzić nabiera gwałtownie szybkości i wyrzuca wysoko ponad wodę swe kilkusetkilogramowe cielsko. Obecność w pobliżu statku nie robi na nim absolutnie żadnego wrażenia. Znane są przypadki, w których rozwścieczone mako spadając do wody druzgotały jachty, powodując ich zatonięcia. Ponadto znane są też celowe ataki tych rekinów na łodzie wędkarskie.
Najbliżej spokrewniony z mako, żarłacz śledziowy, nie ustępuje mu w waleczności i wytrzymałości. Nie znane są jednak przypadki jego wyskoków z wody ani celowe rzucanie się na ludzi.
Rekin-młot (Sphyrna zygaena) – Charakterystyczna budowa głowy – „młot”. Długość 4 m. Rekordy: IGFA: 449,5 kg, EFSA-Europa: 161 kg, EFSA-RFN: 161 kg. Ważniejsze łowiska: W. Kanaryjskie, Madera, okolice przylądków z silnymi prądami. Rekiny 100 kg przeważnie
żyją w stadach.
