Słonecznica – Leucaspius delineatus (Heckel et Kner)
Ciało wydłużone, bocznie spłaszczone — podobne do małej uklei. Głowa mała, otwór gębowy prawie górny. Linia boczna krótka, kończy się tuż za pokrywami skrzelowymi. Ubarwienie tułowia srebrzyste, grzbiet zielonkawy, wzdłuż tylnej części tułowia i trzonu ogona ciągnie się niebieskawa smuga. Łuski drobne, łatwo wypadające.
Żyje zarówno w wodach o lekkim przepływie, jak i stojących. Trzyma się zawsze blisko powierzchni. W jeziorach, w których ma dobre warunki i nie jest eksploatowana przemysłowo, często tworzy nieprzebrane wprost ławice.
Żyje kilka lat, osiąga wielkość około 8 cm; rzadko spotyka się osobniki przekraczające długość 10 cm. Odżywia się prawie wyłącznie drobnym planktonem zwierzęcym i roślinnym. W jeziorach racjonalnie zagospodarowanych nie jest gatunkiem pożądanym, gdyż konkuruje z młodzieżą wielu cennych gatunków ryb. Wymiaru i czasu ochronnego nie ma. Stanowi pokarm wszystkich drapieżnych ryb, dlatego można ją stosować z powodzeniem na „żywca”, szczególnie przy połowie okoni.
Charakteryzuje się bardzo niewielkimi wymaganiami termiczno-tlenowymi, stąd też zwykle bardzo licznie występuje w jeziorach przy-duchowych, łącznie z karasiem.
