Rzeka Drwęca
Drwęca wypływa z wzgórz Dylewskich położonych na wysokości 191 m npm. w odległości 2 km na południe od miejscowości Drwęck. W górnym biegu przeływa przez dwa jeziora: Ostrowińskie i Drwęckie, w dolnym biegu uchodzi do Wisły około 6 km na wschód od Torunia jako jej prawobrzeżny dopływ. Długość całkowita rzeki łącznie z jeziorami wynosi 249 km, a powierzchnia dorzecza 5536 km2.
Drwęca ma liczne, choć przeważnie niezbyt wielkie dopływy. Ważniejsze z nich to: Grabiczek (z Dylewką), Szelążnica (z Taborką), Kanał Elblądzki. Iłga, Poburzanka, Gizela albo Gryźla, Iławka, Elszka, Ruda, Wel, Brynica (z Górzanką i Pissą), Skarlanka, Struga Brodzicka, Rypienica, Struga, Ruziec.
Kilka z nich ma typowy charakter rzek pstrągowych, gdzie troć odbywa tarło. Przed kilkunastoma laty sam widziałem jesienią dużego samca troci, który wpłynął do rowu odpływowego hodowli pstrąga tęczowego Pana Abaki we wsi Rychnowska Wola, w górnym biegu rzeki między Ostródą a Olsztynkiem. Również widziałem trocie wędrowne złowione na spinning w jeziorze Drwęckim. Trocie dość często docierają na tarliska w rzekach Wli i Gizeli.
Drwęca w górnym biegu ma charakter rzeki nizinno-górskiej, a w dolnym nizinnej. Bieg rzeki jest bardzo malowniczy i urozmaicony. Pod względem piękna krajobrazu Drwęca należy do jednej z ładniejszych rzek polskich. Szczególnie piękny jest jej przełom pod Elgiszewem. Na całej długości rzeki ustanowiono rezerwat przyrody, zwany „Rzeka Drwęca”.
Łowisko dolna Drwęca
Wprawdzie, jak już nadmieniłem, troć dociera bardzo wysoko w górę Drwęcy forsując dwie przepławki wybudowane przy młynie w Lubiczu i przy ujęciu wody pitnej, to jednak pod względem wędkarskim największe znaczenie ma dolny odcinek rzeki. Zagęszczenie ryb jest tu największe i uzyskuje się tu najlepsze wyniki. Za młynem w Lubiczu szerokość rzeki wynosi miejscami od 30 do 40 m. Prąd staje się bardzo szybki, dno kamieniste. Otoczenie rzeki pagórkowate, zwłaszcza od strony wschodniej. Rzeka lekko meandruje. Brzegi dość twarde, początkowo bezleśne, ale porośnięte pięknym drzewostanem – dęby, osiki i wielkie wierzby. Kilkaset metrów za mostem kolejowym z lewej strony wpada mały dopływ.
Z lewej strony rzeki na skarpie biegnie droga, wzdłuż której leżą wsie: Gumowo i dalej Nowa Wieś. Cały ten odcinek jest bardzo dobrym łowiskiem troci, zwłaszcza na początku sezonu. Wydaje się, że są tu również naturalne tarliska troci. Dno w dalszym ciągu jest dość twarde, pokryte żwirem bądź piaszczyste. Co jakiś czas w nurcie rzeki leżą powalone drzewa. Za miejscowością Antoniewo, po prawej stronie rzeki rozciąga się wzdłuż piękny las z bogatym drzewostanem dębów i osik. Po lewej stronie, za Nową Wsią przylega do rzeki na krótkim odcinku las iglasty. Za lasem wpada do Drwęcy mały potok Rudnik. Przed osadą o nazwie Kolonia Cegielnia, rzeka zatacza wielki łuk, raz w lewo, później w prawo i aż do wsi Złotoria płynie wielkimi meandrami. Za mostem drogowym we wsi skręca w lewo i po około kilkumetrowym prostym odcinku wpada do Wisty. Gdy na początku sezonu zimowego najlepszym łowiskiem troci jest odcinek Lubicz-Nowa Wieś, to w trzy miesiące później, w połowie kwietnia „wielkanocnej” srebrnej troci można spodziewać się w odcinku przyujściowym w rejonie wsi Złotoria – Kolonia Cegielnia. Oprócz troci w dolnej Drwęcy można złowić wspaniale wyrośnięte tęczaki morskie. Z innych ryb łowi się tu szczupaki, brzany, klenie, jazie, okonie i inne białe ryby. Ale najbardziej poszukiwaną rybą Drwęcy jest jednak srebrna troć wędrowna. Do zobaczenia w kwietniu nad brzegami Drwęcy!
