Podstawowe typy jezior górskich i podgórskich.
Z praktycznego punktu widzenia celowy jest podział jezior według warunków życiowych dla typowych gatunków ryb.
Przeciętnie głębokie, małe jeziora wysokogórskie zasilane górskimi potokami stanowią stosunkowo surową przestrzeń życiową, w której może się zaaklimatyzować głównie pstrąg potokowy przybywający tutaj dopływami. Mówimy w tym wypadku o jeziorze typowym dla pstrąga potokowego.
Większe i głębsze jeziora wysokogórskie i podgórskie ze stromymi skalistymi brzegami należą do wód, w których spodziewać się możemy pstrąga źródlanego. Czysta, chłodna i bogata w tlen woda stwarza w nich warunki życiowe dla innych ryb łososiowatych, a także siejowatych.
Podobne typy jezior położone niżej przyjęło się klasyfikować jako typowe dla siei i sielawy. Ich charakter jest zróżnicowany; płytsze partie brzegowe podlegają intensywniejszej eutrofizacji i nagrzaniu, zasiedlane są przez szczupaka, okonia i niektóre z białych ryb. Głównym gatunkiem pozostaje tu jednak sieja, niekiedy sielawa, rzadziej troć jeziorowa, które warunki bytowe znajdują w przestronnej, chłodnej i zasobnej w tlen strefie pelagicznej, a częściowo również w profundalu.
Jeziora leżące na nizinach mają bardziej zróżnicowany charakter, a ich wartość jest zależna od wzajemnych proporcji między partiami głębokimi i płytkimi (brzegowymi). W większości są one intensywniej eutrofizowane, a przez to także stosunkowo produktywne. W głębszych jeziorach bilans tlenowy bywa bardziej sprzyjający, co umożliwia życie także bardziej wymagających gatunków ryb. W wyniku wypłycania się zbiorników, do którego dochodzi w związku ze wzmożoną eutrofizacją, zasoby substancji odżywczych wprawdzie zwielokrotniają się, proporcjonalnie do tego pogarsza się jednak bilans tlenowy, a rybostan jezior redukuje się do najbardziej odpornych gatunków.
Jeziora o głębokości ponad 15 m i wodzie stosunkowo przezroczystej klasyfikujemy jako typowe dla sielawy, węgorza i szczupaka. Te średnio głębokie (do 15 m) są typowe dla węgorza, szczupaka i sandacza. Płytkie jeziora (do 5 m), w których przeważają partie obficie zarośnięte, uznajemy za domenę węgorza, szczupaka i lina.
