Rodzaje przelotek: A — metalowe, do wędzisk gruntowych i spinningowych, B — metalowe, do wędzisk muchowych, C — przelotki z wkładką ceramiczną, D — typowe rozmieszczenie przelotek na wędzisku (właściwe rozłożenie przelotek – dane w cm)
Wędziska przeznaczone do połowu typowymi metodami zaopatrzone są w kilka czy kilkanaście przelotek (specyficzna jest ostatnia z nich, szczytowa zwana też kierunkową), których zadaniem jest wyprowadzenie żyłki z kołowrotka, jak również zabezpieczenie równomiernego rozkładu obciążenia wędziska podczas holowania ryby.
Przelotki należą do najbardziej „pracujących” części zestawu. W pełni można polegać tylko na tych najwyższej klasy, ze szczególnie odpornego materiału, na którym w wyniku tarcia nie tworzą się nacięcia. Przeważająca część najlepszych przelotek w pełni spełnia powyższe wymogi: czy to będą bezkonkurencyjne przelotki firmy Fuji, czy też przelotki z twardej porcelany, jeżeli są odpowiednio zabezpieczone przeciwko pęknięciom (osłona z tworzywa lub metalu) i uszkodzeniom mechanicznym. W praktyce wędkarskiej używa się — w zależności od metod połowu — wielu różnorodnych typów przelotek. Istotny jest sposób rozmieszczenia na wędzisku, ponieważ wpływa zarówno na przebieg procesu podawania przynęty, jak i na obciążenie poszczególnych części wędziska przy holowaniu zdobyczy. Z tego powodu kształt i wielkość przelotek muszą być zgrane także z typem używanego kołowrotka – przy doborze przelotek trzeba mieć na uwadze jak najpłynniejszy przebieg żyłki od kołowrotka aż po przelotkę kierunkową. Ogólnie obowiązuje zasada, że do wędzisk muchowych stosuje się małe średnice przelotek, na niskich stopkach; ułatwiają one rzuty linką muchową. W wędziskach do połowów spławikowych przelotki powinny mieć stopki, by żyłka nie lepiła się do wędziska (szczególnie w czasie deszczu). Największe przelotki, osadzone na najwyższej stopce powinny mieć wędziska rzutowe (spinningowe); praktyczne będą tu przelotki opuszczane, łatwiej mieszczące się w pokrowcu i niekłopotliwe w transporcie.
Zasadnicze typy rękojeści wędzisk i uchwytów do kołowrotka.
Rękojeść wędziska – dobrze spełniają wymogi korkowe oraz ze sztucznego tworzywa (spienionego) — powinna dobrze „siedzieć” w ręce. Spośród różnych uchwytów do kołowrotka odpowiedni jest każdy, który niezawodnie przymocowuje kołowrotek tak, że nie rozchwieje się on nawet przy dłuższym użytkowaniu. Jest to zaleta nie do przecenienia zwłaszcza przy aktywnych metodach połowu. Wędziska muchowe mają kołowrotek – ze względu na specyfikę metody – w dolnej części rękojeści, natomiast w pozostałych typach jest on umieszczony wyżej, w ten sposób, by znajdował się w środku ciężkości wędziska. W przypadku wędzisk obu ręcznych ważne jest dokładne zestrojenie długości rękojeści z całkowitą długością wędziska; wiąże się z tym możliwość pełnego wykorzystania właściwości wędziska przy zarzucaniu. Gdyby zupełnie nie dało się wyważyć wędziska w miejscu zamocowania kołowrotka (zdarza się to często przy bardzo długich kijach o przeważającej górnej części), można zastosować dodatkowe obciążenie dolnej części rękojeści. Rękojeść wędzisk przystosowanych do pracy z multiplikatorem jest uformowana specjalnie – ma tzw. uchwyt pistoletowy.
